Gert Verhulst -fanatiek parkeerwachter te Amsterdam- ontdekt bij toeval dat hij een Vlaamse naamgenoot heeft die beroemd en succesvol is geworden door irritante liedjes te zingen met z'n zogenaamde hond.
Dit opvallende, originele gegeven (genoemd in een recensie in Boek) was voor mij de aandachtstrekker deze debuutroman van Rob Waumans onmiddellijk te gaan lezen. Wat ik ervan moest verwachten wist ik niet, maar om nostalgische redenen was ik gewoon heel erg benieuwd. Als je de stad binnenrijdt blijkt inderdaad een origineel verhaal. Het is geschreven vanuit een jonge parkeerwachter met een contactstoornis, waarschijnlijk een lichte vorm van autisme. Hij neemt het parkeerbeleid uiterst serieus en hanteert bonnen-quota. In feite is het de zin van zijn bestaan. Zijn door depressies geplaagde moeder is onlangs overleden en hij en zijn oom, die ook zijn enige vriend is, treuren. Gert vertelt afwisselend over het heden en het verleden. Zo wordt zijn relatie met zijn oom geschetst, die zich vooral kenmerkt door mooie kampeervakanties op het idyllische Texel. En wordt duidelijk hoe hij heeft geleden onder de depressiviteit van zijn moeder. Hoe hij verlangde naar haar aandacht en liefde, terwijl ze pijnlijk duidelijk meer gaf om zijn oudere, als harteloos beschreven broer.
Zijn moeder belandt na een operatie in coma en de familie besluit uiteindelijk passieve euthanasie te plegen. Hoe ze precies tot dit besluit zijn gekomen als het eenmaal zover is, is Gert eigenlijk ontgaan- zoals hem veel ontgaat door een soort vreemde éigen logica en haast kinderlijke visie op de wereld. Zo treft hij naamgenoot Gert Verhulst bij een opname van De Wereld Draait Door en waarschuwt hij deze dat hij het níet moet wagen zich op zijn terrein te begeven; dit is zíjn wijk.
Na zijn moeders dood besluiten zijn oom en hij hun droom na te jagen; permanent wonen op het paradijselijke Texel. Aan het parkeerbeleid aldaar valt véél te verbeteren weet Gert en hij stuurt alvast een sollicitatiebrief. Wanneer de bank zijn oom echter een hypotheekverstrekking weigert beginnen de dingen te escaleren. Zijn oom raakt depressief en Gerts bonnenquotum keldert drastisch. Gert probeert 'wereldser' te worden (gaat meer met collega's om, begint met roken en schaft zich een zwart kostuum zoals zijn naamgenoot draagt aan) en neemt wraakt op de bankmanager door hem voortdurend te bekeuren. Om niet álles te verklappen; op gegeven moment loopt het allemaal uit de hand en verandert Gerts leven uiteindelijk definitief.
Op zich een boeiend boek, dat ondanks hier en daar wat storend korte zinnen en hortende passages prettig leest. Persoonlijk vind ik het echter moeilijk te zien wat de auteur nu precies wil bereiken met zijn verhaal. Veel van de vreemdheden in het boek blijven onverklaard. De obsessie voor Gert Verhulst is bijvoorbeeld een gegeven dat naar mijn idee meer had kunnen worden benut. Het blijft bij wat sneren en kwinkslagen naar de echte Gert Verhulst en zijn poppenspeler, maar behalve dat deze beroemdheid slachtoffer wordt van onterechte parkeerboetes heeft hij noch de obsessie weinig toegevoegde waarde. Eerlijk gezegd had ik het verhaal waarschijnlijk zelfs beter en mooier gevonden wanneer het eruit gelaten was. Het vileine karaktertrekje van parkeerwachter Gert wordt namelijk toch ook op andere manieren wel duidelijk. Je krijgt als lezer nu de indruk dat er naar een dramatische climax wordt toe gewerkt en dan valt het einde een beetje tegen. Maar misschien is het wel gewoon de bedoeling van Rob Waumans om meer inzicht te geven in wat een parkeerwachter beweegt überhaupt bonnen te schrijven en om wat meer begrip voor die lui te kweken...
ØØØOO
Auteur(s): Rob Waumans
NUR: Literaire roman, novelle
ISBN: 9789025436001
Paperback, € 21,95, 236 pagina's, 2011
Uitgever: Contact
Geen opmerkingen:
Een reactie posten