Als kind las ik al de boeken van Lieneke Dijkzeul, maar dit is het eerste boek voor volwassenen dat ik van haar gelezen heb. Het zal waarschijnlijk niet bij deze ene blijven. Verloren zoon is deel 4 in de thriller serie over inspecteur Vegter. Hoewel een thriller tegenwoordig al gauw het etiket 'literair' als zogenaamde meerwaarde voor het verhaal opgeplakt krijgt mag dit boek wel degelijk als zodanig beschouwd worden. Wat ik erg waardeer aan het verhaal is dat het zowel een 'whodunnit' als een 'whydunnit' is. De psychologie achter de moorden is heel sterk uitgewerkt, maar ook de nodige spanning is er tot en met het laatste hoofdstuk waarin alle verhaallijnen samen komen en de puzzelstukjes op hun plek vallen.
De hoofdpersoon -Vegter- is een sympathieke 50+er die een paar jaar terug zijn vrouw verloren heeft. Hóe wordt mij niet duidelijk (nog een reden om de andere delen lezen), maar het verliezen van een geliefde is een erg belangrijk thema in dit verhaal. Een thema dat parallellen in de levens van meerdere personages toont en tot nadenken over het alleen overblijven stemt.
Verder omvat het verhaal thema's als ziekte, onrecht & onvermogen, vader-zoon relatie, de vermogende versus de werkende klasse, wraak, etc. De "verloren zoon" uit de titel is een jongen die heftig genoeg door twee mannen verkracht wordt. Kléin minpuntje misschien is dat de jongen er naar mijn idee wel erg laconiek onder blijft. Behalve lichamelijk ongemak en boosheid ondervindt hij er weinig psychische hinder (zoals bijvoorbeeld schaamte) van, iets wat mij toch echt vrij onwaarschijnlijk lijkt.
Een vlot geschreven onderhoudend boek dat dus naar meer smaakt. Zoals ik het zelf maar omschrijf; het is lekker Hollands zónder kneuterig te zijn.
ØØØØO
Auteur(s): Lieneke Dijkzeul
NUR: Literaire thriller
ISBN: 9789041417640
Paperback, € 19,95, 280 pagina's, 2011
Uitgever: Anthos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten