Na 6 weken worstelen heb ik deze roman dan eindelijk uit. Niet dat het een slecht boek is, nee het is gewoon not my cup of tea. Ongelezen wegleggen wilde ik het ook niet, Ten eerste omdat ik daar niet van hou, ten tweede omdat het boek dus niet zó slecht was en ten derde omdat iedereen in mijn omgeving het gelezen heeft en er helemaal lyrisch van is. Zo ontzettend herkenbaar, is het algemene oordeel.
Eigenlijk staat nou precies die herkenbaarheid mij tegen. Het verhaal gaat over een doodgewoon Amerikaans gezin. Vrij normale mensen in heel gewone levens. Met dus alle sores, teleurstellingen en verbittering in het Leven van dien. Stuk voor stuk blijken ze het net (of helemaal) niet lekker voor elkaar te hebben. zijn ontevreden, maar niet bij machte -of niet gemotiveerd genoeg- ook maar iets aan hun gedrag of in hun leven te wijzigen. Zo kabbelt het verhaal voort zonder echt een aan te wijzen spanningsboog, behalve dan de rode draad van vaders Alzheimer en moeders wens om met Kerstmis nog één keer met zijn allen thuis te zijn. Waar iedereen tegenaan zit te hikken en onderuit probeert te komen, maar wanneer er dan tóch even (binnen een half uurtje!) een kerstontbijt plaatsvindt viel de climax waar naar toe schijnt te zijn gewerkt mij nogal tegen.
Heel menselijk allemaal en inderdaad, hier en daar echt herkenbaar. Psychologisch knap geschreven wellicht. Ik vond het pijnlijk. Maar zoals gezegd, dit boek is duidelijk niet mijn favoriete genre. Als je er niet van houdt op droge, humorloze wijze geconfronteerd te worden met de menselijke tekortkomingen (zoals ik- dat biecht ik op ja), raad ik dit boek ten zeerste af. Voor iedereen die er troost in vindt te lezen over anderen die net zo lijden als hij- of zijzelf; lees Franzen.
ØØOOO
Auteur(s): J. Franzen
NUR: Vertaalde literaire roman, novelle
ISBN: 9789044616637
Paperback, € 9,95, 502 pagina's, 2010
Uitgever: Prometheus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten