De titel van deze roman van Stephen Kelman - Pigeon English- is niet vertaald omdat het verwijst naar het zogenaamde pidgin English; een benaming voor slang in het algemeen. Hier doelt het op een typisch krom taaltje dat gebruikt wordt door de criminele jeugd Harri’s achterstandsbuurt.
“Pigeon” betekent duif en de grap is dat een hongerige stadsduif geregeld in het verhaal wordt opgevoerd als tweede observator. Een die het dramagehalte moet opvoeren, maar daar helaas niet erg in slaagt.
Zo is er wel meer dat niet overtuigend werkt in dit boek. Harri zelf bijvoorbeeld, die in zijn extreme, vergezochte en vooral vaak níet grappige naïviteit eerder een acht- dan een elfjarige jongen lijkt. Het pidgin-taaltje waarin hij – in de ik-vorm –vertelt en dat gezien de titel de grote troef van het boek moet zijn wordt op den duur irritant en is soms echt alleen maar stuitend. Het contrast met de pseudo-literaire duif-intermezzo’s is groot, werkt storend en heeft als resultaat dat de roman weinig samenhangend overkomt.
Het is ook niet precies duidelijk wat het boek wil zijn, humoristisch of dramatisch. Als mix is het in ieder geval niet geslaagd. Humoristisch is het slechts bij vlagen. Als drama werkt het niet omdat de betrokkenheid met Harri voor de lezer niet groot wordt. Jammer bijvoorbeeld dat er zo goed als niets over zijn achtergrond in Ghana bekend wordt. Het is een van de nadelen die voorkomt uit de keuze voor het beperkende ik-perspectief, waarvoor is gekozen omwille van de typische straattaalstijl: zoals gezegd het ‘kunstje’ van het boek.
Een té geconstrueerde roman die ondanks een achtergrond vol mogelijkheden bitter weinig losmaakt.
ØØOOO
Auteur(s): Stephen Kelman
NUR: Vertaalde literaire roman, novelle
ISBN: 9789023465898
Paperback, € 18,90, 287 pagina's, 2011
Uitgever: Bezige Bij, De
Geen opmerkingen:
Een reactie posten