Het leek een beetje naar een hype te rieken, het stille rumoer
dat al vóór het moment van verschijning –een paar weken geleden- het succes van
de thriller Het meisje in de trein
van Paula Hawkins voorspelde. Voor het eerst sinds Ik ben Pelgrim (Hayes, 2014) lijkt er weer een thriller opgedoken waar
iedereen wel van heeft gehoord en die iedereen wil (of: van plan is te) lezen. De
belangstelling zal zeker nog meer toenemen. Het meisje in de trein is bij
aanvang van de Maand van het Spannende Boek in de toonaangevende VN
Thrillergids 2015 uitgeroepen tot Thriller van het Jaar.
Wat maakt dat deze thriller uitspringt boven tientallen –zo
niet honderden- andere in het afgelopen jaar verschenen thrillers? De plot
draait om Rachel, een jonge vrouw, onlangs gescheiden, tikkie in de knoop met
zichzelf en de wereld. Helemaal doorsnee, dus prettig herkenbaar, dús lekker
inleefbaar (gaat vanzelf) Zij is het die elke dag in trein zit: een forens op
weg naar haar werk (Neem je aan) Rachel komt elke dag twee keer langs een huis
waar het Ideale Echtpaar woont. Ze kent ze door en door, al beseft ze goed dat
haar jaloezie en vooral haar fantasie soms op hol slaan (Dit gegeven sla je op)
Dan, een volgend hoofdstuk, komt de echtgenote van het bewuste ‘ideale echtpaar’
aan het woord en ‘verduidelijkt’ haar leven. Maar, met Rachels betogen in je achterhoofd:
is zij dit wel echt?
Ergens is het ontzettend jammer om vóóraf al te(veel) horen
c.q. lezen over deze thriller. Een ‘gewaarschuwd’ lezer zal namelijk een groot
deel van het mysterie, van de suspense waarvan dit boek het moet hebben
(praktisch de eerste helft van het boek is er geen sprake van een misdrijf!),
míssen.
Paula Hawkins bouwt de spanning op originele wijze op. De
lezer wordt geraffineerd en consequent steeds weer op het verkeerde been gezet.
Rachels drankverslaving, de mysterieuze black-outs waar ze last van heeft, het
feit dat alle betrokken dames opvallende overeenkomsten vertonen (neem dat niet
te letterlijk, pas op het verkeerde been!)- allemaal aspecten die het lezen van
élke alinea kleuren. Zie dan maar eens tot de kern van het raadsel te geraken.
Het grootste raadsel is hier eigenlijk niet eens het
misdrijf – je zou er nog bijna aan gaan twijfelen, maar daar is wel degelijk
sprake van-, maar de Waarheid.
Met de suspense zit het in deze thriller –zeker voor de
onbevangen lezer- wel goed. Voor de plot heeft Hawkins manier waarop zij haar
verhaal uit de doeken doet wel een nadeel. De lezer wordt immers ‘op scherp’
gezet, kijkt (als het goed is) al snel uit met zijn aannames en
veronderstellingen. De heel oplettende lezer (ondergetekende…) kán hier dan ook
al vóór pagina honderd de dader-to-be ontmaskerd hebben. Dat is wel een beetje
jammer: je leest daarna vooral op zoek naar bevestiging en alle knappe
misleiding op een stokje- nice try, maar helaas.
Alles valt of staat hier met perspectief en perceptie.
Dát is wat Het meisje in de trein
anders maakt dan de meeste andere thrillers. Dat en het feit dat deze thriller verder
een lekkere ‘goodread’ is.
Fijn om te lezen* en fijn om over mee te kunnen praten met
anderen* (*= vul het schot voor open doel zelf maar in)
ØØØOO
Auteur(s): Paula Hawkins
Ondertitel: je kent haar niet, maar ze weet precies wie je bent
NUR: Literaire thriller
ISBN: 9789400503885
Paperback, € 19,95, 360 pagina's, 2015
Uitgever: A.W. Bruna Uitgevers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten