De hoofdpersoon en ik-verteller komt er namelijk achter dat ze is verdronken en staat op haar eigen lijk te staren. Liz Valchar is/was mooi, rijk en populair en nu dus door mysterieuze omstandigheden dood.
Eigenlijk is dit gegeven in Warmans plot heel simpel. Maar wat pakt het geniaal uit. Om nog onduidelijke redenen kan Liz haar oude leven niet los- en verlaten. Haar geheugen zit vol hiaten; aanvankelijk weet ze niets meer van haar laatst geleefde, blijkbaar heftige jaar. En dan is er de geest van Alex. Een veel getreiterde nerd die een jaar eerder omkwam bij een auto-ongeluk. Liz en hij zijn nu min of meer op elkaar aangewezen. In de hoop meer te weten te komen over hun beider dood blijven ze hangen bij de nabestaanden, hun familie en vrienden. Naar schijnbare willekeur kunen ze terugstappen in hun herinneringen, die ze als toeschouwer herbeleven en die achteraf van grote betekenis blijken te zijn.
En zo ontvouwt zich tergend langzaam het drama dat achter hun sterfgevallen schuilt. Liz’ leven is getekend door een moeder die stierf aan annorexia en haar achterliet in een-achteraf beschouwd- geforceerd en onnatuurlijk gezin. Het leverde haar een stiefzusje dat haar beste vriendin was op én een vader die haar alles gaf wat haar hartje begeerde.
Alex –die mee kan gaan in de herinneringen- geeft meedogenloos commentaar op Liz en haar snobbistische vriendenclubje. En zelf ziet Liz het nu ook: ze was verwend, verwaand en onvoorstelbaar egocentrisch. En naïef. Toekijkend hoe het leven van de nabestaanden wordt hervat, komt Liz tot schokkende ontdekkingen. Haar vrienden hebben geheimen, doen zich anders voor dan ze zijn. Tegenover zichzelf en anderen in het heden, maar terug bezien in haar en Alex’ herinneringen ook in het verleden al tegenover haar. Het is verbazingwekkend hoeveel zekerheden puur stoelen op aannames. Die worden nu genadeloos ontrafeld en steeds meer puzzelstukjes vallen op hun plek. Hoewel je al halverwege het boek begint te vermoeden hoe de vork wel eens in steel zou kúnnen zitten, blijft het tot op het laatst toe onzeker. Behalve de hoe-en-wat-spanning creëert Warman een groeiend gevoel van onbehagen. Psychologisch blijkt er onderhuids veel te spelen bij Liz. De spiegel die haar wordt voorgehouden is er een die ook voor de lezer pijnlijk reflecterend kan zijn. Wat drijft een mens tot bepaalde daden? Hoe komt iemand tot zijn genomen beslissingen- en hoe gaat hij daarmee om? Ten koste van wat?
Between brengt uiteindelijk het op zich weinig verrassende inzicht dat er geen zwart/wit bestaat –wel véél grijs- en dat je pas door kunt gaan als je met jezelf in het reine weet te komen. Maar de weg naar dat inzicht is veel verheffender en bovenal intrigerender dan dat. Between is spannend, confronterend, schokkend, soms afschuwelijk en toch troostrijk tegelijk. Het is een thriller die psychologisch ijzersterk in elkaar zit en vooral als Young Adult aangewezen wordt omdat het een coming of age thema heeft.
De vlotte stijl, het natuurlijke gebruik van afwisselend de o.t.t. en o.v.t. voor het heden en in de herinneringen, het groeiende respect voor elkaar tussen de nerd en de beauty, de kleine (en grotere) verrassingen binnen het verhaal, het rotsvaste en overtuigende geloof in de liefde- het zijn allemaal aspecten die het vermelden waard zijn. Between ontstijgt het gemiddelde niveau van zowel veel thrillers als young adult romans.
ØØØØØ
Auteur(s): Jessica Warman
Ondertitel: over de doden niets dan goeds toch?
NUR: Fictie 15+
ISBN: 9789047516767
Paperback, € 18,99, 352 pagina's, 2012
Uitgever: Van Goor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten