Zie Hebban Crimezone: De memoires van Sherlock Holmes - Sir Arthur Conan Doyle

http://www.hebban.nl/recensies/gerry-hameetman-over-de-memoires-van-sherlock-holmes


ØØØOO

Auteur(s): Arthur Conan Doyle 
NUR: Literaire thriller 
ISBN: 9789022572702 
Paperback, € 17,50, 304 pagina's, 2015
Uitgever: Boekerij

Wolfsbloed (De laatste wachter 2) - Alexandra Penrhyn Lowe

Nog maar een uurtje geleden heeft Eveline de dood ternauwernood overleefd. Nou ja, eigenlijk is het alweer ruim twee jaar geleden (in Sevenster, het eerste boek van De laatste Wachter serie), maar het tweede deel gaat precies dáár weer verder. Gelukkig heeft Eveline die nacht allerlei nachtmerries over het gebeurde. Staat het verhaal gelijk weer helder voor de geest, of je weet nu hoe het ervoor staat en kunt hier moeiteloos instappen. Dat schrijfster Alexandra Penrhyn Lowe ook scenario’s voor televisieseries (o.a. Het Huis Annubis) schrijft blijkt wel weer.

Eveline heeft haar Eerste Kus nog maar net uitgewisseld of de jongen in kwestie is veranderd in een Wraakengel. En zij schijnt een Wachter te zijn… dat gaat -dat mág!- niet samen. Hoe graag ook Eveline de draad van haar eerder nog verfoeide leventje als veertienjarige weer zou willen oppakken, de geesten die haar als laatste Wachter van het geslacht Sevenster belagen maken dat onmogelijk. Lastiger nog: de leden van de duivelse Broederschap van Belial willen haar om het leven brengen.

Na een paar aanslagen zit er dus weinig anders op dan haar niet-vriendje en hartsvriendin Cleo voor hun eigen veiligheid achter te laten. In Parijs zit een school, als het ware een magisch asiel, waar Wachters (van andere geslachten) onderwezen worden in het verdedigen van bovennatuurlijke geheimen. Helaas voor Eveline beginnen de problemen daar pas echt goed.

Want ‘zomaar’ wezens vermoorden is heel wat anders dan jezelf verdedigen. Bovendien beschikt zij als enige (halve) Wachter niet over de Wachterkracht, hoe fanatiek ze ook oefent. Een buitenbeentje is ze, ook onder gelijken. Als Eveline dan ook nog eens ontdekt dat de Broeders van Belial een aanslag op de Wachters beramen, komt ze in een vreselijk lastig parket. Want als ze het de anderen vertelt, verraadt zij haar moeder die zich –al dan niet vrijwillig- bij de broederschap heeft aangesloten…

Sterker nog dan het eerste deel eindigt Wolfsbloed met een waanzinnige cliffhanger. Het verhaal eindigt veel te gauw in dit niet al te dikke boek, dat nog geen driehonderd pagina’s telt. Niet erg trouwens: sommige lezers schrikt een dikke pil toch alleen maar af. En die extra pagina’s heeft dit tweede deel absoluut niet nodig om weer mega-spannend te zijn, terwijl er ook ruimte is voor humor en die fijne, naturelle dialogen waar Alexandra Penrhyn Lowe zo goed in is. Goed nieuws bovendien voor jongens, want Wolfsbloed is ook leuk voor hen, aangezien hier een stuk minder ‘romantisch meidengezever’ in voorkomt. Tijd dus voor een nóg groter lezerspubliek (opnieuw al vanaf 13 jaar en ouder!) en nóg meer (Crimezone) Awards. En het derde deel natuurlijk.

 ØØØØO

Auteur(s): Alexandra Penrhyn Lowe 
Serie: De laatste Wachter-reeks
NUR: Fictie 15+ 
ISBN: 9789400502413
Paperback, € 15,00, 336 pagina's, 2013
Uitgever: A.W. Bruna Uitgevers

Stof - Hugh Howey

Zelden boeken gelezen die zo tot de verbeelding spreken als de boeken van Hugh Howey. Zijn ooit als online blog begonnen Wool-serie (in het Nederlands gepubliceerd als de Silo-trilogie) is verslavend fascinerend en uitermate bevreemdend. Met een hoofd bárstensvol vragen was het nu gelukkig vrij kort wachten op de vertaling van het laatste deel, een kleine maand geleden: Stof.

Met zoveel onduidelijkheden vraag je je ongerust af (zeker bij het zien van dit dunnere deel) of al die vragen wel beantwoord gaan worden. Bij het haastig omslaan van de ene na de andere bladzijde neemt die bezorgdheid een steeds concretere vorm aan. Gaat het einde van de trilogie überhaupt wel bevallen?

Deel twee, Schakel, vormde als het ware een prequel op Silo, chronologisch eindigend waar dit eerste deel eveneens eindigde. Stof gaat verder vanaf dat moment en wel in sneltreinvaart. In de opstandige silo 18 is Juliette tot Burgemeester benoemd en daar gebruikt zij haar bevoegdheden om (omstreden) graafwerkzaamheden te verrichten. Ze graaft naar silo 17, de lang vergane silo waar enkele overlevenden -haar vrienden- zitten. In Silo 1 doet de door de Buitenlucht besmette Donald samen met zijn ontwaakte zus Charlotte ondertussen verwoede pogingen het ene doemscenario te voorkomen om vervolgens op een ander (wel gewenst) doemscenario af te stevenen.

Halverwege het boek gebeurt het schier ondenkbare. Even een ‘waarschuwing’ voor de al te zeer betrokken lezer; bereid je voor, néém even afstand (laat het boek een paar dagen liggen, ‘wen’ gewoon even aan deze onvoorziene plotwending. Heel begrijpelijk) Enige wrevel kan hierna de kop hebben opgestoken- Howey maakt het voor zichzelf wel heel lastig de verwachtingen van zijn lezers tegemoet te komen. Maar daar is het hem duidelijk niet om te doen en plot-technisch komt het dan ook uiteindelijk allemaal logisch uit. Na honderden jaren wordt het mysterie van de Buitenwereld onthuld, de overlevenden stappen naar buiten en zijn klaar voor een Nieuw Begin.

Op zich een prima afloop: alles klopt en is (min of meer) helder en aannemelijk. Een happy end, wat wil je nog meer? Nou, méér. Howey voelt kennelijk nattigheid en probeert zich in een nawoord te ‘verdedigen’. Zijn einde ís inderdaad geen einde, want eindes zijn momentopnames. Het is aan de lezer zelf te bedenken hoe het verdergaat. Ja ja.

Wat hier waarschijnlijk gebeurt is dat Howey zijn onwezenlijke wereld zó ver heeft doorgevoerd tot een zó danig hoog niveau dat het zo goed als onmogelijk is je neer te leggen bij een dergelijk banale uitkomst. Drie boeken lang leek hij naar een veelbelovende climax -de sleutel van het wurgende enigma, de clou van het zo zorgvuldig dichtgelaste plot!- toe te werken. En vervolgens pakt die climax op de een of andere manier als anti-climax uit. Tamelijk ontredderd sla je het boek ten slotte dicht.  

Had Howey het anders kunnen doen? Eigenlijk niet, gezien de manier waarop hij zijn epos schreef: steeds een hoofdstuk online zetten zonder tijdens het verdere verloop nog iets te kunnen veranderen. Zoals opgemerkt, plot-technisch zit het allemaal wel goed. Schrijven kán Howey. Alleen al het feit dat hij zulke sterke emoties teweeg brengt kan hij vet op zijn conto schrijven. En het einde van een goede serie geeft altíjd een dubbel gevoel, aangezien het een afscheid van fijn leesvoer inhoudt. Dus, nogmaals, wees als lezer gewaarschuwd (of wat terughoudender). Ga deze impressieve serie vooral lezen, maar –om in de sfeer van het boek te blijven- raak het perspectief niet kwijt...

ØØØOO

Auteur(s): Hugh Howey 
NUR: Science fiction 
ISBN: 9789021456676
Paperback, € 19,99, 304 pagina's, 2015
Uitgever: Q

Onyx (Boeken van het Begin deel 3) - John Stephens

Voor wie graag pas begint met het lezen van een serie als die compleet is (een erg praktisch voornemen, scheelt soms jaren frustratie), hier een belangwekkend startsein: John Stephens Boeken van het Begin is eindelijk áf! Twee jaar na het tweede deel (Robijn) verscheen onlangs Onyx, het derde en slotdeel van deze prachtige fantasyserie voor de jeugd.

Keurig in de lijn der verwachting valt de beurt aan de twaalfjarige Emma -de jongste telg van de Wibberly kinderen- om ‘haar’ boek te zoeken. Tamelijk tricky, aangezien hun aartsvijand Magnus Ominus ook op het boek aast. En als hij dit magische Boek van de Dood, de “Afrekening” genaamd, in handen krijgt zal hij de hele wereld kunnen overheersen.

De zaken staan er slecht voor, want de Magnus heeft de aanval op het magische rijkdom al geopend. Dwergen, elfen en reuzen trekken zich terug naar een laatste schuilplek en de volkeren moeten hun krachten bundelen (wat nog helemaal niet meevalt).

Tot overmaat van ramp heerst er onduidelijkheid over de Voorspelling, die niet compleet blijkt te zijn. Want hun rots in de branding en bondgenoot in de queeste professor Pym heeft namelijk een belangrijk ding níet verteld. Zodra de drie Boeken bijeengebracht zullen zijn moeten de kinderen sterven opdat het kwaad definitief verslagen wordt…

Onyx completeert de wereld van John Stephens in alle opzichten. Stephens schudt lekker bekende en nieuwe Fantasy-elementen op eigengereide wijze door elkaar. Het boek is weer een overweldigende golf van spannende gebeurtenissen. De beslissingen die Emma moet nemen zijn bepaald niet kinderachtig en wel de meest ingrijpende tot nu toe. Aan haar de keuze tussen leven en dood, tussen recht en onrecht- met het lot van haar broer en zus, zichzelf én van de hele wereld in haar handen. En zoals Emma zich voorhoudt: dat is niet niks voor een meisje van haar leeftijd. Jawel, de licht ironische ondertoon die in Robijn even ontbrak is terug. Het maakt Onyx plezierig lezen en tegelijkertijd ook weer wat jeugdiger.

Het einde is -zoals het hoort bij een fijne serie- jámmer. Maar wel een om tevreden mee te zijn. Al komt er een eind aan de magie (in het leven van Wibberly’s dan!), we weten vanaf nu mooi wel wat de Zin van het Leven is. En dat is ook niet niks. Zoetsappig? Nou néé.

ØØØØO























Auteur(s): John Stephens 
Ondertitel: De boeken van het Begin 3
NUR: Fictie 13-15jaar 
ISBN: 9789047516910
Gebonden, € 18,99, 400 pagina's, 2015
Uitgever: Van Goor