donderdag 12 februari 2015

Teatro Olimpico - Kees 't Hart

Verpest, misleid, verraden, afgezet en gebruikt. Woorden die je niet zo expliciet in deze roman vindt, maar die bij het lezen wel nagenoeg élke alinea (!) in gedachten oplichten als een neon rood knipperend alarm. Naïviteit ten top, bijna aandoenlijk als het niet zo verdraaid frustrerend was. Een bladzijde omslaan is niet hetzelfde als een bord voor de kop wegslaan, bovendien dient alweer de volgende tegenslag verwerkt te worden.

Ergens wel begrijpelijk dat (amateur)toneelschrijvers hun eersteling - vaak hun lievelingsgeesteskindje, betekenisvol als het in vele opzichten is-  koste wat kost op de planken willen brengen. En als het dan gaat om de eeuwenoude (oh zo delicate en dramaturgisch niet erg praktische) planken van het beroemde Teatrico Olimpico in Vicenza, heb je daar veel, héél erg veel voor over. En wil je daar wel wat alarmsignalen voor missen.

In de nieuwste roman van Kees 't Hart geven twee theatermakers uit Den Haag een verbijsterend 'scenario' van hoe een opvoering niet moet worden georganiseerd- achteraf bezien. De twee zijn hartstochtelijk 'fan' van Jean-Jacques Rousseau - en dan wel als banaal persoon, níet als de geïdealiseerde filosoof!- en hun toneelstuk Rousseau is tegendraads binnen de algemene canon van Rousseau-interpretaties, wars van alle geijkte kenmerken. Helaas, zo uitgesproken als hun overtuigingen zijn, zo slecht zijn ze er in het uitspreken ervan.

Wanneer Rousseau met middelmatig succes is opgevoerd in Nederland, worden ze gevraagd hun stuk op een Rousseau festival in Italië op te voeren. Een hartenwens ineens binnen handbereik. Maar van begin af aan lijkt de hele onderneming hun letterlijk uit handen genomen te worden. Taal en afstand ondermijnen alle praktische en financiële (bege)leiding. Alles moeten de twee zelf organiseren, vooral daar waar de middelen ontbreken. Een Italiaans acteur kiezen aan de hand van een foto. Zelf maar de vrachtwagen met het decor rijden (zonder Groot Rijbewijs). Slapen in de cabine, aangezien er geen onderkomen is geregeld. Eenmaal in Vicenza wil het de mannen echter ook maar niet lukken de regie -letterlijk en figuurlijk- terug in eigen handen te krijgen. Steeds meer de coulissen ingeduwd blijven ze toch onverwoestbaar optimistisch, niet van zin hun droom op te geven en zichzelf keer op keer voorhoudend dat het tij zal keren. Al heeft het 'soms' de schijn tegen, iedereen bedoelt het tenslotte in de grond van de zaak goed.

Alsof dát wat oplost. Dertigduizend euro armer zijn ze, wanneer het toneelstuk dat eigenlijk niet meer hun toneelstuk is twee keer is opgevoerd in het Teatro Olimpico. Maar nóg vol goede hoop dat ze gezien hun belangwekkende bijdrage aan Europees toneel achteraf nog in aanmerking komen voor toneelsubsidie. De roman Teatro Olimpico is hiervoor in feite het pleidooi. Eerlijk en ontstellend openhartig, zodanig dat het ongeloofwaardig neigt te klinken. Het is lachwekkend en schrijnend tegelijk hoe twee verblinde enthousiastelingen er klakkeloos vanuit gaan dat alles goed zal komen, wel goed móet komen. Paradoxaal, tot op het absurdistische af. Ironisch genoeg (en wat knap van 't Hart) precies wat onze theatermakers in wezen juist zo verfoeien, dit 'Theater' van het Absurde, boordevol verachtelijke evidenties c.q. aannames.

Kortom, een project dat op Beckett-iaanse wijze gedoemd is grandioos te mislukken. Dat geldt beslist niet voor deze roman van Kees 't Hart an sich, die terecht genomineerd staat op de longlist voor de Libris Literatuurprijs 2015.

ØØØØO




Auteur(s): Kees 't Hart
NUR: Literaire roman, novelle
ISBN: 9789021455990
Paperback, € 18,99, 221 pagina's, 2014
Uitgever: Querido

Geen opmerkingen:

Een reactie posten