Je zou er voor tekenen, net als Hendrik Groen in (redelijk)
goede gezondheid en bij volle verstand een drieëntachtigjarige leeftijd
bereiken. Hoewel…
Je staat wel frustrerend machteloos als je eenmaal in een
verzorgingstehuis bent beland. Waar je afhankelijk bent van de beslissingen
van een keiharde zakelijke directrice die met name de goede naam van het tehuis
hoog lijkt te willen houden, en niet zozeer in het belang van de inwoners zelf.
En waar je (dus) nog geen sneetje toast mag roosteren op je eigen kamer. Waar je
lijdzaam moet toezien hoe je beste vriend een been verliest (slechte
doorbloeding) en steeds meer medebewoners het hoofd moeten bieden tegen de
sluipmoordenaar Alzheimer. Het ongemak moet verdragen van inlegkruisjes die helaas noodzakelijk
zijn gezien andere (nog gênantere) ongemakken. Verzorgers die wekelijks
informeren ‘of het zonnetje nog schijnt’ en een geriater die predikt ‘stilstand
is vooruitgang’. Om dan nog maar niet te spreken van die ongelooflijke
prietpraat in de koffie- en Tweede Kamer, waar wellicht in de toekomst betaald
moet gaan worden voor een (dungesneden) plakje cake.
Maar Hendrik Groen, díe probeert er het beste van te
maken. Houdt hij in de koffiekamer zijn commentaar voor zich om de lieve vrede
te bewaren, in zijn geheime dagboek doet hij zijn mening fijntjes uit de
doeken. Niet gemeen, wél kritisch. Want ouwetjes hoeven hun waardigheid
helemaal niet te verliezen. Waarom zou hij eigenlijk niet lekker in een scootmobiel
kunnen rondscheuren? De directrice laat hij in het oog houden door een
bevriende infiltrant. Is zij werkelijk bevoegd om een stokje te steken voor de
uitjes die hij en zijn vrienden uit hun nieuwe club Omanido
(Oud-maar-niet-dood) organiseren?
Hendrik & co. maken zich met hun acties niet erg geliefd
in het tehuis… Wanneer zijn vriendin Eefje een beroerte krijgt, dringt het
Leven zich toch weer op en ontpopt de recalcitrante Hendrik zich tot een hartverscheurend
zorgzame mantelverzorger.
Een jaar lang (2013) hield “Hendrik Groen" elke
dag zijn online dagboek bij. Vorig jaar werd het uitgeven als boek waarin ‘Geen zin is
gelogen, maar niet elk woord waar is.’ Kolderiek (denk aan De honderdjarige man die uit het raam klom en verdween), humoristisch, innemend, soms confronterend, maar bovenal bijzonder en onderhoudend met een licht
maatschappijkritische ondertoon. Uiterst geschikt om op wat neerslachtige momenten er
bij te pakken en even in te lezen: je voelt je direct weer beter.ØØØØO
Auteur(s): Hendrik Groen
Ondertitel: roman
NUR: Literaire roman, novelle
ISBN: 9789029090643 (aangekondigd, verwacht feb 2015)
Gebonden, € 24,99, 560 pagina's, 2015
Uitgever: J.M. Meulenhoff
ISBN: 9789029089975
Paperback, € 18,99, 328 pagina's, 2014
Uitgever: J.M. Meulenhoff
Geen opmerkingen:
Een reactie posten