Dit debuut van de Italiaanse auteur Fabio Genovesi is een originele coming of age roman die qua toon, setting en handelingen nét niet over the top is.
Slapen tussen bakken vol knisperende maden (vissenvoer), geld verdienen met het photoshoppen van de Paus (opdat hij vriendelijker oogt), een groep krakkemikkige bejaarden die zich opwerpt als Bewakers tegen (al dan niet verzonnen) kwaad. Voorbeelden die buiten hun context absurdistisch aandoen, maar die door de nuchtere, luchtige, soms vertwijfelde klank van de verteller(s) zo realistisch en overtuigend zijn dat alle gekkigheid wel degelijk aannemelijk blijkt.
Alles draait om drie personages die verzand zijn in het dorpje Muglione op het Toscaanse platteland. De 19-jarige Fiorenzo die na een vuurwerkongelukje zijn rechterhand mist. Tiziana van 32 jaar die een verkeerde keus maakt met haar terugkomst in haar geboortedorp na een jarenlange studie in Berlijn. En het 15-jarige “Kampioentje” Mirko, een wat merkwaardig losertje dat uitblinkt in wielrennen.
In het benauw(en)de dorp en door de ‘opzienbarende’ perikelen rond ‘hun’ Kampioentje kan het haast niet anders of ze belanden algauw – aanvankelijk ongewild- in elkaars vaarwater. De relaties die zich vervolgens ontwikkelen betekenen voor de drie een flinke boost in hun persoonlijke ontwikkeling en de eerste stappen in een nieuwe levensfase. Een zet in de goede richting van het leven waarin je, zoals Tiziana constateert, maar beter meerdere dromen kunt hebben, omdat dan de kans dat er een van uitkomt – net als het winnen met meerdere bingokaarten- groter is. Wat betreft dit thema had deze roman trouwens evengoed als young adult roman op de markt kunnen worden gezet.
Zoals gezegd zit Vissen voeren vol ongebruikelijke, controversiële, en vooral ook hilarische elementen. Toch is het in wezen een bijzonder filosofisch boek vol doordachte symboliek met serieuze ondertoon en dito boodschap. Een poging Het Leven te bevatten. Het gaat over levensbepalende keuzes die je maakt, over de kansen die voorbij komen herkennen en grijpen. In een –overigens wel ietwat gekunstelde- epiloog tien jaar later, waarin duidelijk de stem van midden-dertiger Genovesi zelf klinkt, is de conclusie dat het leven is als een stroom die je meevoert. Soms is dat zoals in Muglione een stinkende sloot. Maar ook dan drijven er af en toe dingen naar boven waar je wat aan kunt hebben.
Vissen voeren is een vat vol verrassende tegenstellingen. Het is tegelijk vilein en naïef, wreed en gevoelig, pittig en zoetsappig, confronterend en vergoelijkend, triest en grappig. Een bijzondere mix die uitpakt tot ontspannen maar voedzaam feel-good leesvoer. Toehappen maar.
ØØØØO
Auteur(s): Fabio Genovesi
NUR: Vertaalde literaire roman, novelle
ISBN: 9789056724122
Gebonden, € 19,95, 352 pagina's, 2012
Uitgever: Signatuur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten