Toen Christopher Paolini in 2001 als zeventienjarige zijn
debuut Eragon schreef herinner ik me
nog zijn verschijning op het Jeugdjournaal. Een bejubeld fantasyboek, voor de
jeugd, over draken: dat klonk bijzonder. Om de een of andere reden kwam het
er niet van het boek – en de daaropvolgende twee boeken- te lezen. Het laatste
deel liet angstvallig lang op zich wachten… maar in 2011 verscheen het dan
uiteindelijk echt en fans in de hele wereld haalden opgelucht en diep adem om
nog één keer Paolini’s Alagaësia in te duiken.
Toch al groot voorstander van het lezen van afgeronde
series (scheelt een hoop ongeduld, maar ook eventuele pech, zoals bijvoorbeeld
het voortijdig overlijden van de auteur) besloot ik de Inheritance Cycle nu maar eens daadwerkelijk te gaan lezen. En het
bleek heerlijk toeven in Paolini’s wereld. Vanaf het eerste hoofdstuk was ik
gecharmeerd van sfeer en stijl en van de jonge held Eragon en zijn eigenwijze draak
Saphira die mij direct voor zich innamen. Dat Paolini schatplichtig is aan bekende
fantasyauteurs (Tolkien, uiteraard, maar in het bijzonder Tad Williams) is
onmiskenbaar, maar met zijn eigen verhaal en aanpak onderscheidt hij zich
voldoende om op een eigen plekje aan het firmament der grote auteurs binnen het genre te schitteren.
Net als in Tad Williams Heugenis, Smart en Sterrenzwaard serie ontwikkelt een onbeduidende,
weinig belovende puber zich door onvoorziene gebeurtenissen, omringd met de
meest uiteenlopende vrienden te midden van bruut oorlogsgeweld, tot een
uitzonderlijk machtig en verstandig man. Eragon blijkt een Rijder, die met zijn
Saphira –van het bijna uitgestorven drakenras- als enige de slechte koning en
tiran Galbatorix kan verslaan. In no-time moet hij een geïmproviseerde
opleiding ondergaan, terwijl het mensenvolk samen met de elven, dwergen en
Urgalls ten strijde trekt, onder aanvoering van Eragons neef Roran.
Natuurlijk gaat niets zonder slag of stoot. Eragon leert
meer dan magie alleen. Hij leert over zichzelf en zijn familie, over trouw en
verraad, hoop en angst, politiek en overtuigingen. En over de liefde. Zonder
pedant of betuttelend te klinken toont Eragons verhaal hoe belangrijk het is om
goed te leven en goed te doen, om het belang van de gemeenschap boven eigen
belangen te stellen.
Wervelende zwaardgevechten, adembenemend mooie
omgevingen, bloedspannende avonturen, fascinerende volkeren en bovenal magie-
zoals het echte high-fantasy betaamt zit het er allemaal in. Alles komt tot een denderend hoogtepunt in het
slotdeel Inheritance waar de allesbeslissende
confrontatie tussen Eragon en Galbatorix niet langer kan uitblijven. Helaas
blijft daarna het einde wel knagen. Loopt alles nou wel zo mooi af? Want hoewel
de –uitzonderlijk lange- epiloog beschrijft hoe er een nieuw tijdperk aanbreekt
in Alagaësia en het voorbestaan van de draken wordt verzekerd, blijdschap en
geluk zijn eigenlijk ver te zoeken. Hier zit niet slechts aanleiding tot een
eventuele vervolgserie, nee, hier is sprake van noodzaak van een vervolg, wil de lezer echt tevredengesteld achterblijven. Het is Paolini op zich niet kwalijk te nemen dat hij de deur
naar wereld die hem meer dan de helft van zijn jonge leven heeft bezig gehouden
niet kan sluiten. Deze serie is af, dat kún je inderdaad stellen. Maar zó moet er meer komen, dat is hij zijn betrokken lezers schuldig. Laten we duimen dat
er meer komt. Dan toch maar weer wachten…
ØØØØO
Auteur(s): Christopher Paolini
Titel: Eragon
NUR: Fantasy
ISBN: 9780552552097
Paperback, € 11.95, 517 pagina's, 2002
Uitgever: The Random House Group
Auteur(s): Christopher Paolini
Titel: Eldest
NUR: Fantasy
ISBN: 9780552522110
Paperback, € 12.95, 681 pagina's, 2005
Uitgever: The Random House Group
Auteur(s): Christopher Paolini
Titel: Brisingr
NUR: Fantasy
ISBN: 9780552552127
Paperback, € 12.95, 763 pagina's, 2008
Uitgever: The Random House Group
Auteur(s): Christopher Paolini
Titel: Inheritance
NUR: Fantasy
ISBN: 9780552560252
Paperback, € 12.95, 860 pagina's, 2011
Uitgever: The Random House Books
Geen opmerkingen:
Een reactie posten